Επιστολή Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου προς πνευματικό τέκνο

Γ2. Προς Ελευθερίαν

1.2. Εν Χριστώ αδερφή Ελευθερία,

Χαίρε εν Κυρίω πάντοτε.
Εύχομαι το Λαμπρό Αστέρι της Ανατολής να σας φωτίζη και οδηγή προς τον Σωτήρα και Λυτρωτήν μας .
Ένα πράγμα πρέπει να γνωρίσουμε ˙ ότι εμείς οι άνθρωποι πρέπει να αισθανθούμε την προσευχήν ως ανάγκη –την επαφή με τον Θεόν- δια να μη μας δουλέψη ο διάβολος. Όχι ότι ο θεός έχει ανάγκη της προσευχής μας και θα μας τιμωρήση διατί την παραλείψαμε. Ο Θεός είναι όλο αγάπη και στοργή˙ δεν είναι τύραννος. Δι’ αυτό, όταν δεν μπορούμε να κάνουμε πολλή προσευχή, να κάνουμε έστω και λίγο, δια να αγιαζώμεθα.
Επίσης ένα άλλο πρέπει να γνωρίζουμε˙ ότι όπως ο χρόνος έχει και διάφορες εποχές, έτσι και η ψυχή περνά κατά διαστήματα διάφορες καταστάσεις. Όπως οι εποχές του έτους όλες έχουν τον σκοπόν τους και είναι απαραίτητες, έτσι και στην ψυχήν. Ένα παράδειγμα ˙ όταν ένα αρχοντόπουλο κάθεται μέσα στο αρχοντικό- μέσα στην ζέστην και με όλες τις τροφές- νομίζει ότι όλα τα παιδιά του κόσμου καλοπερνούν. Όταν βγη έξω από το Αρχοντικό και μείνη για λίγο διάστημα στο κρύο νηστικό, τότε ευχαριστεί τον Θεό δια την καλοπέραση και πονάει τους δυστυχισμένους . Δι’ αυτό , στις αρχές της πνευματικής ζωής, αυτός ο δρόμος είναι φυσιολογικός, έως ότου φθάση κανείς σε μια μόνιμην κατάστασιν. Θα εύχωμαι να σας αξιώση ο Θεός.

Ο αδερφός σας
Μοναχός Παϊσιος

Από το βιβλίο: «ΚΕΙΜΕΝΑ- ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ
Γέροντος ΠΑΪΣΙΟΥ του ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
1924-1994»
ΝΙΚΟΛΑΟΣ Α. ΖΟΥΡΝΑΤΖΟΓΛΟΥ ΕΠΙΣΜΗΝΑΓΟΣ Ε.Α.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΑΓΙΟΤΟΚΟΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ