Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2011

ΓΙΑ ΤΗ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗN ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ

ΙΓ΄

ΓΙΑ ΤΗ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗN ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ

ιδ΄


Κάποιος μοναχός είχε αδελφό κοσμικό που ήταν φτωχός, και απ’ ό,τι έβγαζε απ’ το εργόχειρό του τον ενίσχυε κ’ εκείνον. Όμως, όσο τον ενίσχυε, τόσο εκείνος πιο πολύ βυθίζονταν στη φτώχεια. Φεύγει, λοιπόν, ο μοναχός και πάει στον Γέροντα και του εξομολογείται ό,τι συμβαίνει. Κ’ εκείνος του λέει:
- Αν θέλεις να μ’ ακούσεις, μην του ξαναδώσεις πια τίποτε. Μονάχα πες του: «αδελφέ μου, όταν είχα σου έδινα ∙ τώρα, λοιπόν, κ’ εσύ, απ’ ό,τι σε βοηθήσει ο Κύριος να βγάλεις με την εργασία σου, φέρνε και σ’ εμένα». Κι απ’ ό,τι θα σου φέρει, να τα παίρνεις ∙ και όπου δεις ξένον ή φτωχό, να του δίνεις, παρακαλώντας τους να προσεύχονται για κείνον.
Έφυγα π μοναχός, κ’ έκαμε όπως του είπε ο Γέροντας . Και μόλις έφτασε ο αδελφός του, του μίλησε καθαρά, κι ακριβώς όπως του είχε παραγγείλει ο Γέροντας. Κ’ εκείνος έφυγε πολύ λυπημένος.
Και ιδού, την άλλη Κυριακή, μάζεψε από τον κήπο του μικρά λάχανα κ’ έφερε στον αδελφό του, το μοναχό. Εκείνος τα πήρε, τα πήγε στους Γέροντες και τους παρακάλεσε να προσευχηθούν για τον αδελφό του. Κι αφού τον ευλόγησαν οι Γέροντες, έφυγε πάλι για το σπίτι του, στον κόσμο.
Σε λίγες μέρες , έφερε πάλι λάχανα και τρία ψωμιά. Τα πήρε πάλι ο αδελφός του κ’ έκαμε όπως την πρώτη φορά. Κι αφού πήρε πάλι την ευλογία των Γερόντων, έφυγε για τον κόσμο.
Όταν ήρθε για τρίτη φορά, έφερε πολλά φαγώσιμα, και κρασί και ψάρια. Και βλέποντας όλ’ αυτά ο αδελφός του εθαύμασε , κ’ εκάλεσε φτωχούς να τους φιλέψει και να τους περιποιηθεί. Και λέει στον αδελφό του:
- Μήπως έχεις ανάγκη από λίγα ψωμιά;
- Όχι, του απαντά εκείνος. Γιατί, όταν έπαιρνα από σένα, έμπαιναν ωσάν φωτιά μέσα στο σπίτι μου και μου τ’ αφάνιζαν όλα. Μα από κείνη τη στιγμή που σταμάτησες να μου δίνεις, ο Θεός μου τα ευλογεί όλα, κ’ έχω και περισσεύματα.
Πάει, λοιπόν, ο μοναχός και τ’ αναφέρει όλ’ αυτά στον Γέροντα. Κ’ εκείνος του λέει:
- Δεν ξέρεις, πως το έργο του μοναχού είναι φωτιά και όπου μπει τα καίει; Και πάνω απ’ όλα τον ωφελεί εκείνο: το να κάνει ελεημοσύνη απ’ ό,τι βγάζει με τον κόπο του και να παίρνει από τους αγίους ευλογία. Όταν κάνει κανείς αυτό, σίγουρα έχει την ευλογία του Θεού.


Από το βιβλίο: «Π.Β. ΠΑΣΧΟΥ
ΤΟ ΕΑΡ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ
ΜΙΚΡΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ Α΄»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΚΡΊΤΑΣ
ΣΤ΄ΕΚΔΟΣΗ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αρχειοθήκη ιστολογίου