Παρασκευή 25 Ιουλίου 2014

«Προχώρα …στο δρόμο του Χριστού»



-       Η Αλεξάνδρα Εμελιάνοβνα Κασεβάροβα θυμάται πως ο αρχιερέας Λουκάς είχε βοηθήσει την αδελφή της όχι μόνο να θεραπευτεί ,αλλα και να βρει το δικό της δρόμο προς την εκκλησία.
-       Από ηλικία τριών ετών ο αδελφή μου Σεραφείμα Εμελιάνοβνα Ακίμουσκινα είχε πόνο στο γόνατο του δεξιού ποδιού της , για πολλά χρόνια έκανε θεραπεία , αλλά τίποτε δεν τη βοηθούσε , έτσι αρχίσαμε να συζητάμε για τον ακρωτηριασμό.  Το 1946 κατόρθωσα να με δεχτεί ο άγιος Λουκάς. Με το που βγήκε από το γραφείο του, κοίταξε όλους τους ασθενείς και παρά το ότι ήταν πολλοί αυτοί που τον περίμεναν, είπε αμέσως ποιους πρόκειται να χειρουργήσει. Μεταξύ αυτών ήταν και η αδελφή μου.
»Για να κανονίσουμε το χρόνο και το χώρο διεξαγωγής της εγχείρησης , έπρεπε να πηγαίνω πολλές φορές στο σπίτι του αρχιερέα στην οδό Κομσομόλσκαγια. Ο Άγιος με συμβούλευσε να γίνει η εγχείριση στο νοσοκομείο του σιδηροδρόμου, όπου ήταν πολύ καλύτερες συνθήκες , όπως είπε ο ίδιος, ήταν πιο καθαρό το νοσοκομείο σε σχέση με τα υπόλοιπα… Ο Σεργκέι Νικολάγιεβιτς Γκλαγόλιεφ, ο αρχίατρος του νοσοκομείου έδωσε την άδεια για διεξαγωγή της εγχείρησης.
»Η εγχείριση έγινε το χειμώνα. Ο αρχιερέας χειρούργησε το δεξί γόνατο της αδελφής μου, τα καθάρισε όλα από το πύον και μετά πριόνισε το κόκκαλο σε βάθος 3 εκατοστών. Η εγχείριση ήταν επιτυχής. Αποδείχθηκε πως αντί για φυματίωση του οστού , διάγνωση σύμφωνα με την οποία θεράπευαν την αδελφή μου έως τότε, ο αρχιεπίσκοπος Λουκάς διέγνωσε οστεομυελίτιδα. Τη δεύτερη μέρα η αδελφή μου εμφάνισε ένα οίδημα και ο γιατρός που την παρακολουθούσε είπε πως το πρόβλημα εμφανίστηκε λόγω της αμέλειας του καθηγητού Βόινο-Γιασενέτσκι. Είχε δηλώσει πως από τα γένια του Δεσπότη κατά την διάρκεια της εγχείρισης έπεσε τρίχα, την οποία κι έραψαν μέσα στο γόνατο. Όλο το παρουσιαστικό του γιατρού αυτού έδειχνε απέχθεια στο πρόσωπο του Αγίου, παρόλα αυτά όμως, η αδελφή μου στάθηκε γρήγορα στα πόδια της και την ίδια χρονιά πέρασε στο παιδαγωγικό ινστιτούτο.
»Μετά την εγχείριση η Σεραφείμα Εμελιάνοβνα ήρθε να δει τον Άγιο ο οποίος της είπε:
-       Σε θεράπευσα, τώρα πρόκειται να σε διδάξω.
Και της έδωσε τις δύο φωτογραφίες του σε μία από τις οποίες έγραψε:
” Έγινε δυνατό το πόδι σου, Σίμα. Προχώρα λοιπόν, χωρίς να κουτσαίνεις, στο δρόμο του Χριστού και να προσεύχεσαι για μένα που σε θεράπευσα”
Αρχιεπίσκοπος Λουκάς, 19 Μαΐου 1946

Πηγή: «ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΙΑ
ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΛΟΥΚΑ
Στους τόπους που έζησε, με τους ανθρώπους  που τον γνώρισαν
ΡΩΣΙΚΟΣ ΒΟΡΡΑΣ ΜΟΣΧΑ ΤΑΜΠΩΦ ΟΔΗΣΣΟΣ»
ΑΡΧΙΜ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ
Τόμος β΄
ΑΘΗΝΑ 2013
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΟΡΦΥΡΑ



Πέμπτη 24 Ιουλίου 2014

Στον αδελφό Τ.Μ. για τα γεράκια της Ερζεγοβίνης



Τίποτα δεν υπάρχει  χωρίς την πίστη στον ζωντανό Θεό.
Τίποτα δεν γίνεται χωρίς προσευχή στον ζωντανό Θεό.
Χωρίς αυτά κανένας μεγάλος και ένδοξος δεν υπήρξε, ούτε θα υπάρξει στην Ερζεγοβίνη. Εσείς αυτό το αντιληφθήκατε και το προτείνατε στα παλικάρια σας. Και τα παλικάρια  σας το αντιλήφθηκαν και αγίασαν εμπνέοντας τη ζωή τους με την πίστη. Γι’ αυτό είναι έτσι δυνατοί και έντιμοι, σώφρονες, σοφοί, υπάκουοι και φιλάδελφοι. Αυτά είναι τα δικά σας «γεράκια» της Ερζεγοβίνης. Να δώσει ο ζωντανός  ο καθένας απ’ αυτούς να μπορεί να λέει αυτό που είπε ο απόστολος: «να ρτιος το Θεο νθρωπος, πρς πν ργον γαθν ξηρτισμνος.» ( Β΄ Τιμ. 3, 17 ) . Διότι αυτός είναι ο στόχος των «γερακιών» σας: Να είναι φτιαγμένοι για κάθε αγαθό έργο. Φτιαγμένοι για ανώτερες σκέψεις στηριζόμενοι στους υψηλούς ουρανούς. Φτιαγμένοι με την ευλογία της δικαιοσύνης και της αγάπης η οποία περιλαμβάνει ολόκληρο τον λαό, και όλους τους λαούς του Θεού, όπως το απλωμένο χέρι του Χριστού στον σταυρό. Φτιαγμένοι με δυνατή θέληση, χτισμένοι, σφυρηλατημένοι και έτοιμοι για κάθε αγαθό έργο, ελεημοσύνη, φιλανθρωπία και Θεοφιλία.
Τέτοιοι άνθρωποι μας χρειάζονται, τέτοιοι νέοι από την Ερζεγοβίνη. Παλικάρια έτοιμα να προσφέρουν με χαρά κάθε αγαθό έργο, κάθε μέρα και κάθε στιγμή.
Και ποιος είναι φτιαγμένος για κάθε αγαθό έργο; Όπως λέει ο απόστολος Παύλος είναι ο τέλειος άνθρωπος του Θεού. Μ’ άλλα λόγια όποιος δεν είναι τέλειος άνθρωπος του Θεού, αυτός δεν μπορεί να είναι φτιαγμένος για κάθε αγαθό έργο. Είναι ξεκάθαρο νομίζω ,ότι το παλικάρι πρέπει να είναι τέλειος άνθρωπος του Θεού.
Η  γη δεν κινείται από τη γη αλλά από τους ουρανούς. Εσείς αυτό το καταλάβατε, γι’ αυτό πετύχατε περισσότερα από εκείνους που σπρώχνουν τη γη με τη γη και αποκαμωμένοι πέφτουν και μένουν πίσω.
Ο Θεός να σας έχει καλά και να σας ευλογεί.

Πηγή: «ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ
Δεν φτάνει μόνο η πίστη…
ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Β΄»
Εκδόσεις «εν πλώ»



Το λείψανο του ποδιού της Αγίας Άννας στο Άγιον Όρος

Ιερό λείψανό της στο Άγιον Όρος




Όπως είναι γνωστό, στο Άγιον Όρος εκτός από τις 20 σεβάσμιες μεγάλες ιερές Μονές υπάρχουν και αρκετές Σκήτες . Ανάμεσά τους και η Σκήτη της Αγίας Άννας , στο νοτιοδυτικό άκρο της Χερσονήσου του Άθω, στις υπώρειες του μεγαλόπρεπου αυτού βουνού και τις παρυφές της ερήμου των Κατουνακίων.
Στον «Κυριακόν» λοιπόν της ιεράς αυτής Σκήτης φυλάσσεται ως πολύτιμος θησαυρός τμήμα του αριστερού ποδιού της αγίας Άννας. Περί αυτού υπάρχει η κάτωθι πληροφορία την οποία αντλούμε από τον κώδικα υπ. Αρ. 3 της Σκήτης , όπως παρατίθεται στο έργο του Γεράσιμου Σμυρνάκη «Το Άγιον Όρος» ( εκδ. «Πανσέληνος» 1988 ) . Εδώ σε απόδοσή μας στην καθομιλουμένη:
«Κάποιος ιερέας , εφοδιασμένος με έγγραφο του Οικουμενικού Πατριάρχη, ταξίδευε χάριν ελέους. Όταν έφτασε στην πόλη Ερζερούμ ή Θεοδοσιούπολη της Αρμενίας, όπου υπήρχε ναός των αγίων μαρτύρων Μηνά, Βίκτωρος και Βικεντίου, στον οποίο ήταν εναποθεμένα λείψανα διαφόρων αγίων, αγόρασε το πόδι της αγίας Άννας, για να μη περιέλθει στα χέρια των αλλοδόξων, λόγω των δύσκολων τότε περιστάσεων. Προκειμένου μάλιστα να βεβαιώσει τη γνησιότητα του αγίου λειψάνου, πήγε αργότερα και πήρε πιστοποιητικό από τους μητροπολίτες Καισαρείας της Καππαδοκίας Επιφάνιο και Χαλδείας Σίλβεστρο. Στο πιστοποιητικό υπάρχουν οι υπογραφές τους, όχι όμως και η χρονολογία.
»Ύστερα από χρόνια, δύο άραβες αρχιερείς περιόδευαν στο Άγιον Όρος χάριν ελεημοσύνης , έχοντας μαζί τους το ιερό λείψανο του ποδιού της Αγίας Άννας και το μνημονευθέν πιστοποιητικό, τα οποία φαίνεται είχαν αγοράσει από τον εν λόγω ιερέα. Έφτασαν μάλιστα και στη Σκήτη της Προβάτας του Αγίου Όρους, όπου παρέμειναν κοντά στον πνευματικό Ματθαίο τον Λέσβιο, που ήταν εξομολόγος του βοεβόδα Κατακουζηνού. Ο Ματθαίος, έχοντας οικονομική άνεση, αγόρασε από τους αλλόγλωσσους εκείνους αρχιερείς – που ανήκαν στο κλίμα του πατριαρχείου Αντιοχείας- το λείψανο του αριστερού ποδιού της αγίας Άννας, μαζί με το πιστοποιητικό της γνησιότητάς του.
»Όταν ο Διονύσιος Γ΄ ο  Βάρδαλης επεξέτεινε το “Κυριακόν” το έτος 1666 , οι αδελφοί που εγκαταβίωναν στη Σκήτη αποφάσισαν να αποκτήσουν το ιερό πόδι της Αγίας Άννας. Το έργο ανέλαβαν να φέρουν σε πέρας ο πνευματικός Γερμανός και ο από τη Μικρά Αγία Άννα πνευματικός Διονύσιος, οι Λέσβιοι. Πήγαν λοιπόν στο κελί του Αγίου Γεωργίου στην Προβάτα, όπου εγκαταβίωνε ο συμπατριώτης τους πνευματικός Ματθαίος. Ο γέροντας επιφυλάχθηκε να τους δώσει τον πολύτιμο αυτό θησαυρό. Μετά όμως από δεκαπέντε ημέρες, μόνος του και χωρίς να ενοχληθεί από τους Πατέρες της Σκήτης, πήγε στην Αγία Άννα μαζί με το ιερό λείψανο και το κατέθεσε στο “Κυριακόν”, όπως σημειώθηκε  ήδη, το έτος 1666».


Πηγή: «ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ
 Η Θεοπρομήτωρ
ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ»
Ευαγγέλου Π. Λέκκου
θεολόγου
τ. Διευθυντού της Αποστολικής Διακονίας
Σειρά: «ΑΓΙΟΙ ΚΑΙ ΕΟΡΤΕΣ»

Εκδοτική παραγωγή ΣΑΪΤΗΣ

Τετάρτη 23 Ιουλίου 2014

Ο Μέγας Προεστώς



Ο πόλεμος εναντίον της μονής δεν έπαψε ούτε μια μέρα. Ο συγγραφέας από το Πσκωφ Βαλεντίν Κουρμπάτοφ θυμάται∙
«Κατά την άφιξη της επόμενης κρατικής επιτροπής για το κλείσιμο της μονής , ο αρχιμανδρίτης Αλύπιος ανάρτησε στις ιερές πύλες ειδοποίηση ότι είχε πέσει πανούκλα στο μοναστήρι και γι’ αυτό το λόγο δεν μπορούσε να επιτρέψει την είσοδο της επιτροπής. Επικεφαλής των απεσταλμένων ήταν η πρόεδρος της επαρχιακής επιτροπής πολιτισμού Άννα Ιβάνοβνα Μεντβέντεβα. Και ειδικά σε αυτήν απευθύνθηκε ο π. Αλύπιος: «Τους μοναχούς μου, τους βλάκες, να με συμπαθάτε, αλλά δεν τους λυπάμαι- αυτοί έχουν πάρει εισιτήριο για τη Βασιλεία των Ουρανών. Αλλά σε εσάς, Άννα Ιβάνοβνα, και στους προϊσταμένους σας δεν μπορώ να επιτρέψω την είσοδο στη μονή. Διότι, αν το κάνω, δε θα έχω λόγια να απολογηθώ κατά την ημέρα της φοβερής κρίσεως . Γι’ αυτό να με συμπαθάτε, αλλά δεν ανοίγω τις πύλες”.
Και μπήκε πάλι ο ίδιος για άλλη μια φορά στο αεροπλάνο για τη Μόσχα. Και χτύπησε όλες τις πόρτες και για άλλη μια φορά νίκησε».

Όπως ο πραγματικός πολεμιστής αντιμετωπίζει πάντοτε αλάνθαστα τους εχθρούς, έτσι και ο π. Αλύπιος ήταν αδιάλλακτος με όσους κατέστρεφαν ενσυνείδητα. Αλλά στους απλούς ανθρώπους συμπεριφερόταν τελείως διαφορετικά, ακόμα κι όταν εκείνοι ήταν απερίσκεπτοι και δεν καταλάβαιναν τι έκαναν.
Έπειτα από όλες αυτές τις ιστορίες που παρουσιάστηκαν εδώ, ίσως ακουστεί περίεργο, αλλά το βασικό γνώρισμα της ζωής του π. Αλύπιου , όπως έλεγε ο ίδιος ήταν η αγάπη. Αυτό ακριβώς ήταν το ανίκητο και ακατανόητο , για τον κόσμο, όπλο του.
«Η αγάπη», έλεγε ο Μέγας Προεστώς, «είναι η ύψιστη προσευχή. Αν η προσευχή είναι η βασίλισσα των αρετών, τότε η χριστιανική αγάπη είναι ο Θεός, διότι ο Θεός είναι Αγάπη… Κοιτάξτε τον κόσμο μέσα από το πρίσμα της αγάπης και όλα τα προβλήματά σας θα εξαφανιστούν, μέσα σας θα δείτε τη Βασιλεία των Ουρανών, στον άνθρωπο την εικόνα, στην επίγεια ομορφιά  τη σκιά της παραδείσιας ζωής. Θα μου πείτε ότι είναι αδύνατο να αγαπήσει κανείς τους εχθρούς του. Θυμηθείτε ότι ο Ιησούς Χριστός μας είπε: “Όλα όσα κάνετε εσείς στους ανθρώπους τα κάνετε σε Εμένα”. Σημειώστε αυτά τα λόγια με χρυσά γράμματα στα φύλλα της καρδιάς σας, σημειώστε τα και κρεμάστε τα δίπλα στην εικόνα για να τα διαβάζατε κάθε μέρα»…


Πηγή: «π. Τύχων Σεβκούνωφ
σχεδόν
άγιοι
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ ΑΠΌ ΤΗ ΡΩΣΙΑ ΤΟΥ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ»
Β΄ΈΚΔΟΣΗ
Εκδόσεις «Εν πλω»





Τρίτη 22 Ιουλίου 2014

Πρέπει να είναι σύντομη και γιατί



Γιατί όμως λέγει ότι παρέτεινε την προσευχή , αφού η διάρκεια της προσευχής της γυναίκας ήταν σύντομη; Διότι δεν απεύθυνε μακρούς λόγους , ούτε παρέτεινε την παράκλησί της σε μήκος, αλλά είπε μόνον λίγα και απλά λόγια: “Κύριε των Δυνάμεων, Θεέ Σαβαώθ, εάν ρίξης βλέμμα ευσπλαχνίας  και δης την ταπείνωσι της δούλης σου και με θυμηθής και δεν λησμονήσης την δούλη σου και δώσης στη δούλη σου ανδρικό σπέρμα, θα τα προσφέρω σε σένα και θα το αφιερώσω μέχρι την μέρα του θανάτου του. Και κρασί και οινοπνευματώδες ποτό δεν θα πιη, και ψαλίδι δεν θα ανέβη στο κεφάλι του” (Α Βασ. 1,11 ) . Ποιο πλήθος λόγων είναι αυτό; Τι εννοούσε λοιπόν λέγοντας , “επλήθυνε”; Συνέχεια έλεγε τα ίδια και τα ίδια και δεν απομακρυνόταν , ξοδεύοντας πολύ χρόνο με τα ίδια λόγια. Άλλωστε και στα Ευαγγέλια ο Χριστός έτσι διέταξε να προσευχώμαστε. Διότι λέγοντας στους μαθητές του να μην προσεύχονται όπως οι εθνικοί και να μη φλυαρούν, μας δίδαξε και το μέτρο της προσευχής , δείχνοντας ότι το να ακουσθή η προσευχή δεν εξαρτάται από τα πολλά λόγια , αλλά από τη νηφαλιότητα του νου.
Μπορεί όμως κάποιος να ισχυρισθή∙ “Αφού πρέπει να προσευχώμαστε με λίγα λόγια, τότε πώς τους είπε παραβολή για το ότι πρέπει να προσεύχονταν διαρκώς; Ότι δηλαδή υπήρχε μία χήρα η οποία με τη συνεχή παράκλησί της , έναν ωμό και απάνθρωπο δικαστή , που ούτε φόβο Θεού είχε, ούτε τους ανθρώπους ντρεπόταν, με τις συχνές της επισκέψεις τον έκαμψε; Και πώς ο Παύλος παροτρύνει λέγοντας: “Να επιμένετε στην προσευχή” ( Ρωμ. 12,12 ) ∙ και πάλι∙ “Συνεχώς να προσεύχεσθε” ( Α΄ Θες. 5,17 ) .  Διότι αν δεν πρέπει να αποτείνουμε μακρούς λόγους και να προσευχώμαστε συνέχεια, τότε το ένα είναι αντίθετο με το άλλο.
Αλλά δεν είναι αντίθετο, μη γένοιτο, αλλά είναι και πολύ σύμφωνο. Διότι και ο Χριστός και ο Παύλος παρήγγειλαν να κάμνουμε σύντομες και πυκνές προσευχές με σύντομα διαλλείματα. Διότι, αν παρατείνης το λόγο σε μήκος, πολλές φορές ολιγωρώντας , δίνεις μεγάλη ευκαιρία στο διάβολο να αποσπάση τον νου από τα λεγόμενα∙ εάν όμως κάνης συχνές και πυκνές τις προσευχές, περιλαμβάνοντας στην πυκνότητα όλον τον χρόνο, μπορείς εύκολα να σωφρονής και να κάνης τις προσευχές με μεγάλη νηφαλιότητα∙ πράγμα που έκανε και αυτή ∙ δεν απηύθυνε μακρούς λόγους, αλλά προσερχόταν συχνά πυκνά στο Θεό.

Από το βιβλίο: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Χρυσοστομικός Άμβων
Ε΄
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Τα νεύρα της ψυχής»
Έκδοσις
Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου

Νέα Σκήτη Αγ. Όρους

Δευτέρα 21 Ιουλίου 2014

Η μοναχή Μόνικα, ο πνευματικός της Καλύμνου



Έφερε πάντα πολύτιμο περιδέραιο την διάκριση, την σιωπή και το ακατάκριτο. Διαμάντια πιο λαμπερά και από τον φωστήρα της ημέρας. Την γνώρισα στα μέσα του ’50. Ερχότανε στην Πάτμο στον γέροντα Αμφιλόχιο όσο το γήρας της το επέτρεπε και γιόρταζε κοντά του το Πάσχα το καινό. Τα χρόνια εκείνα ήταν ο Ευαγγελισμός η πόλις Ιερουσαλήμ. Εκεί ανέβαιναν αι φυλαί, φυλαί Κυρίου να γιορτάσουν Πάσχα Κυρίου. Ήταν υψίκορμη και λιπόσαρκη σαν  δούγα παλαιού ξύλινου βαρελιού. ‘Όταν κάποτε νοσηλεύθηκε σε θεραπευτήριο των Αθηνών, οι φοιτητές ρώτησαν τον γιο της, καθηγητή της Παιδιατρικής :
-         Η μητέρα σας δεν έφαγε ποτέ μια μπριζόλα;
Ερχότανε στον ναό της Βαγγελίστρας μαζί με την αδελφή που άναπτε τις κανδήλες. Καθότανε στο στασίδι, με το μακροφούστανο και το μαντήλι μέχρι την μύτη, τόσο ήσυχα, που δεν έδειχνε μέσα στο μισοσκόταδο πως υπάρχει παρουσία ζωντανού ανθρώπου. Ήταν σαν κάποια αδελφή να κρέμασε το ράσο της στο θρονί. Είτε έμπαιναν είτε έβγαιναν από την εκκλησία, ούτε σήκωνε το κεφάλι  ούτε το έστρεφε. Ρώτησα:
-         Αυτή η γριά δεν βλέπει, δεν ακούει;
-         Και βλέπει και ακούει, αλλά συνεχώς προσεύχεται.
Μου θύμιζε την μάννα του Σαμουήλ , όταν πήγαινε στο  ναό να προσευχηθή και ο γιος του ιερέα Ηλεί την πρόσεξε και είπε στον πατέρα του: «Μια γυναίκα ίσταται στον ναό και μαίνεται».
Καθόμουνα απέναντί της .Η μόνη κίνηση που έκανε ήταν να σκουπίζη τα δάκρυά της, τα ασίγητα και αθόρυβα, με το άσπρο της μαντήλι. Περισσότερο έστρεφα την προσοχή μου στην γερόντισσα Μόνικα παρά στο τέμπλο της εκκλησιάς.
Όταν απαντούσε στις ερωτήσεις του Γέροντα, μιλούσε τόσο στοχαστικά, σαν να έβγαινε η φωνή της μέσα από τους παλαιούς αιώνες. Αν ήταν άνδρας, θα μου θύμιζε τον παλαιό των ημερών. Ο λόγος της ήταν τόσο μετρημένος σαν ρήση ευαγγελική.
Εκεί όμως που εγνώρισα τον άνθρωπο αυτόν πρόσωπο με πρόσωπο ήταν στο τέλος της δεκαετίας του ’60. Τότε έζησα από κοντά τον άνθρωπο των δακρύων και της καρδιακής προσευχής και έμαθα την ιστορία της ζωής της.
Ο σύζυγός της Γεράσιμος Ζερβός ήταν πάντα «ο πατέρας» και για την σύζυγο και για τα παιδιά. Οσάκις έλεγε «ο πατέρας μας» , αρκετό καιρό υπελάμβανα την πατέρα της, αλλ’ αργότερα εννόησα ότι επρόκειτο περί του συζύγου. Εργαζόταν στις Ινδίες, στις αγγλικές επιχειρήσεις εξορύξεως πολύτιμων μετάλλων. Σε μία από τις επισκέψεις του στον οίκο του πατρός του εγνώρισε την Άννα και ηράσθη του αληθινού κάλλους της ψυχής της. Την ζήτησε εις γάμου κοινωνίαν . Έπασχε όμως από μυοκαρδίτιδα. Του λέει:
-         Δεν μπορώ να σταθώ όρθια. Πώς θα γίνη ο γάμος;
Και υπανδρεύθη καθιστή. Τον ακολούθησε στην Ινδία και έφερε στον κόσμο πέντε παιδιά. Έπειτα από λίγα χρόνια εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα , ίσως για τις σπουδές των παιδιών. Τα δύο, την Φανή και τον Τζον, τα έχασε εφήβους από κάποια λιμώδη νόσο της εποχής εκείνης. Ο Τζον έγινε ουρανοβάμων προτού γίνη άνδρας. Δεκαέξι ετών ήταν ψάλτης αριστερός στον Άγιο Γεώργιο Καρύτση. Υπέμεινε την αρρώστια με μαρτυρική υπομονή. Τα τελευταία λόγια του στην αγία μάννα του ήταν:
-         Θα λυπηθώ πολύ, όταν φορέσης μαύρα και κλάψης. Εγώ είδα τον Χριστό και μου είπε: «Έρχου γρήγορα∙ σε περιμένω».
Εκεί στην Αθήνα η κυρία Άννα εδέχετο όλη την ημέρα όχι μόνον πονεμένους, αλλά και κληρικούς. Έτσι γνωρίστηκε με τον πατέρα Σάββα και τον βοήθησε , μαζί με τον σύζυγό της, να εγκατασταθή στο νησί και σήμερα είναι ο προστάτης της Καλύμνου και των κήπων του ανατολικού Αιγαίου το εγκαλλώπισμα. Ο προϊστάμενος της Ζωής πατήρ Σεραφείμ Παπακώστας ήταν από τους πιο τακτικούς επισκέπτες. Ο γιος της ο παιδίατρος της έλεγε:
-         Μάννα ,  εσύ έχεις περισσότερους επισκέπτες από μένα.
Κάτω από το προσκέφαλό της είχε τρία βιβλία: τον Ιωάννη της Κλίμακος, τον Νείλο τον Σιναΐτη και τον αββά Ισαάκ. Αυτούς μελετούσε μέρα και νύχτα. Προτιμούσε την ανάγνωση από το κείμενο.
-         Καλύτερα – έλεγε- να διαβάσω μια σελίδα κείμενο παρά δέκα ερμηνεία. Στο κείμενο βρίσκεται το πνεύμα του Πατρός. Στην ερμηνεία έχει εξατμισθή το πνεύμα του και επικρατεί του ερμηνευτού.
Στους προσερχομένους πάντα απαντούσε από τους Πατέρες : «Αυτό μας λέγει ο αββάς Ισαάκ Ιωάννης, αυτό ο Νείλος και αυτό ο Ισαάκ». Ποτέ δεν έκλωθε δικά της λόγια. Έτσι, κανένας δεν αντέλεγε στις νουθεσίες της. Όλοι ευχαριστημένοι έφευγαν από την εξαγόρευση και την πατερική νουθεσία.
Είχε φοβερή υπομονή να ακροάζεται τους πειρασμούς , τον πόνο και την θλίψη των άλλων. Η νύφη της ερχόταν κάθε πρωί και μιλούσε επιθετικά εις βάρος του γιού της. Έπειτα από δίωρη ακρόαση αναπάντητη , της έλεγε:
-         Πήγαινε τώρα να ετοιμάσης φαγητό, γιατί τα παιδιά θα επιστρέψουν από το σχολείο.
-         Δεν στενοχωριέστε για όσα λέγει;
-         Καθόλου. Μόνον για την ψυχή της θλίβομαι.
Είχε τόση διάκριση, που ακουμπούσε στις ψυχές αυτό που μπορούσαν να βαστάξουν. Κανένας δεν έφευγε ούτε βαρυφορτωμένος ούτε ξεφόρτωτος. Το στόμα της ήτανε χρυσό. Ούτε αστεϊσμούς ούτε σαπρούς λόγους έλεγε ούτε κατάκριση εξήρχετο. Αυτά είναι τα στόματα των Αγίων.
Στην προσευχή – όπως μου ωμολόγησε η θεία μου μοναχή Θεοκτίστη και όπως και εγώ είδα και μαρτυρώ- συνεχώς έτρεχαν τα μάτια της αστείρευτη πηγή.
-         Πού , Γρηγόριέ μου –μου έλεγε η θεία μου μοναχή –βρίσκονταν τόσα δάκρυα; Εσπερινό κάναμε; Απόδειπνο διαβάζαμε; Όρθρο ψάλλαμε; Ώρες λέγαμε; Οι βρύσες των ομματιών της έτρεχαν.
Στην νοερά προσευχή η στάση της ήταν ουράνια. Μοναχός Πάτμιος, Αντίπας το όνομα, της είχε προσφέρει το επίτομο βιβλίο της Φιλοκαλίας των αγίων Πατέρων, το οποίο μελέτησε πολύ καλά.
Αλλά και ο Γεράσιμος καθόλου δεν υστερούσε στα πνευματικά της «μητέρας»- συζύγου του. Φαίνεται από πολύ νωρίς είχε συναναστραφή με πνευματικούς άνδρες. Είχε πολλά ωφεληθή και πολλά σπουδάσει. Αυτός πρέπει να βοήθησε την Άννα να προαχθή στα πνευματικά γυμνάσματα. Στον οίκο του στην Κάλυμνο είχε δωμάτιο με τους τέσσερις τοίχους γεμάτους βιβλία. Το δωμάτιο αυτό το έλεγαν «παπαδικό». Στους επισκέπτες έλεγε:
-         Περάστε να σας δείξω τα χόμπι της ζωής μου. Από ΄δω είναι τα «τσιγάρα» μου. Από ‘κει τα «ποτά» μου. Και πιο  ‘κει τα «γλυκά» μου.
Κάθε βράδυ περιήρχετο το λιμάνι μήπως βρη κάποιον άστεγο επισκέπτη του νησιού να φιλοξενήση στο σπίτι του. Αν επέστρεφε με επισκέπτη, έλεγε στην Άννα:
-         Έφερα τον Χριστό.
Αν δεν λάχαινε  κανένας άστεγος, γύριζε λυπημένος.
-         Χάσαμε , μητέρα, σήμερα.
Στο τέλος του προσεβλήθη από την επάρατο νόσο του καρκίνου. Δάγκωνε τα σίδερα του κρεβατιού να μη φανή ο πόνος του ούτε στους ανθρώπους ούτε στους Αγγέλους.

Η σύζυγός του, μετά την χηρεία, εκάρη ,μοναχή από τον γέροντα Αμφιλόχιο με το όνομα Μόνικα. Της ζήτησα κάποτε το βιβλίο του αββά Νείλου. Μου είπε:
-         Μετά την κοίμησή μου να είναι δικό σου. Τώρα όμως δεν μπορώ να το αποχωριστώ, γιατί ό όσιος Νείλος με τέρπει. Ο Σιναΐτης με οικοδομεί και όλα τα λαμπικάρει στην καρδιά μου ο Ισαάκ ο Σύρος.
Εκοιμήθη ενενήντα ετών η καρδιοπαθής και αδύνατη σαν την καλαμιά του ξηροπόταμου.
Αυτά έζησα και ενθυμούμαι και τα καταθέτω. Ξεύρω ότι είναι φτωχά και λίγα. Ας έχω την συμπάθειά της και τις πρεσβείες της μαζί μου.


Από το βιβλίο: «Μορφές που γνώρισα να ασκούνται στο σκάμμα της Εκκλησίας»
Ιερά Μονή Δοχειαρίου , Άγιον Όρος
Γραφικές Τέχνες – Εκδόσεις: «Το Παλίμψηστον»


Κυριακή 20 Ιουλίου 2014

Το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με» τα λέει όλα

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β΄.  Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

Γέροντος Πορφυρίου




Το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με» τα λέει όλα


 Τον παρακάλεσα μία ημέρα να μου υποδείξει ένα τρόπο προσευχής και, εάν ήταν δυνατόν, να μου εμπιστευθεί το δικό του τρόπο προσευχής. Και η απάντηση ήταν άμεση και ..πληρωμένη.
-         Και τι την πέρασες την προσευχή, για φαγητό που προσφέρεται κατά παραγγελιών ή φάρμακο που χορηγείται με συνταγή; Εγώ σου έχω πει να ζητάς μόνο τη σωτηρία της ψυχής .Να ζητάς δηλαδή να καταστείς κληρονόμος της αιωνίου Βασιλείας των Ουρανών. Και όλα τ’ άλλα να τ’ αφήνεις στην κρίση του Θεού . Σου υπενθυμίζω , για μία ακόμη φορά, το «Ζητείτε πρώτον την Βασιλείαν των Ουρανών». Αυτό δεν σου αρκεί; Εάν δε σου αρκεί ; Εάν δεν σου αρκεί αυτό ή δε σε ικανοποιεί απόλυτα περιορίσου στη νοερά προσευχή. Για μένα το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» τα λέει όλα. Και οπωσδήποτε περισσότερα από αυτά που λες εσύ. Αρκεί να το λες με πίστη και αφοσίωση. Και μάλιστα την ώρα εκείνη να φαντάζεσαι ότι έχεις μπροστά σου τον εσταυρωμένο Ιησού . Και άκου. Την ώρα που θα το λες, θα στρέψεις το νου σου εδώ, προς εμένα. Και εγώ θα συλλαμβάνω τη σκέψη σου και θα προσεύχομαι μαζί σου για σένα. Αυτό είναι το καλύτερο. Και αυτό σου συνιστώ να κάνεις.
-         - Ναι, παππούλη μου, αλλά δεν το λέτε σωστά.
-         Εγώ σωστά το λέω. Εσύ το εννοείς λανθασμένα. Και ξέρεις γιατί; Γιατί ξεχωρίζεις τον εαυτό σου από τον υπόλοιπο κόσμο. Και αυτό δεν  είναι καθόλου σωστό. Όπως αγαπάμε τον εαυτό μας, έτσι πρέπει να αγαπάμε και τον πλησίον μας. Εγώ αγαπώ όλον τον κόσμο σαν τον εαυτό μου. Γι’  αυτό δε βλέπω τον λόγο γιατί να λέω: Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, ελέησόν μας και όχι ελέησόν με. Αφού εγώ και ο κόσμος είμαστε ένα και το αυτό! Έτσι θα το λες και εσύ: Ελέησόν με.


Πηγή: Θεολογία και Θαύματα
της Νοεράς Προσευχής
«Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με»
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ
ΠΑΥΛΟΥ Κ. ΝΤΑΝΑ
ΙΕΡΟΚΥΡΗΚΟΣ

Εκδόσεις «Άθως» 

ΤΙ ΖΗΤΑ ΣΗΜΕΡΑ Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ



          Ο αληθινός πιστός δεν προσαρμόζεται , δεν συμβιβάζεται και δεν συνθηκολογεί με το κακό και την αμαρτία. Είναι άκαμπτος στα θρησκευτικά πιστεύω του. Είναι αλύγιστος, αμετάπειστος , αμετακίνητος στη πίστη του και στις χριστιανικές ιδέες του.
Αληθινός χριστιανός είναι εκείνος που ζει την ελευθερία του Θεού σε όλο το μεγαλείο της . Ελευθερία σημαίνει υπευθυνότητα. Ελευθερία σημαίνει δυναμική στάση απέναντι στο κακό και στην αμαρτία. Ελευθερία σημαίνει να την χρησιμοποιείς για το καλό του άλλου. Η αληθινή ελευθερία δεν οδηγεί στη αυτονομία και αυτάρκεια αλλά στην κοινωνικότητα και την προσφορά. Γι’ αυτό επισημαίνει ο Απόστολος Παύλος: «Ως τέκνα φωτός περιπατείτε». Ο σκοπός μας είναι να γίνουμε φως για να φωτίζουμε και τους άλλους προς Δόξα Θεού. Ο προφήτης Ηλίας μόνος ως άλλος Πρόδρομος Άγιος Ιωάννης φωνάζει μέσα στην σύγχρονη έρημο της βαρβαρότητας και της αναξιοπιστίας των πολλών, της αυτάρκειας και της αλαζονείας , γίνετε Ζηλωτές του Θεού, όπως είμαι εγώ, αποκτήστε την ειρήνη του Θεού για να έχετε ειρήνη μεταξύ σας, τη Δικαιοσύνη του Θεού για να είσθε δίκαιοι μεταξύ σας . Υψώστε το λάβαρο της αρετής και της αλήθειας του Θεού. Γίνετε κήρυκες για το δίκαιο. Διαμαρτυρηθείτε για την καταπίεση του φτωχού και την αδικία του αδυνάτου. Καταγγείλετε την ασυδοσία και την αναξιοπιστία των πολλών. Μην αφήνετε τα σκουπίδια να επιπλέουν και τα μαργαριτάρια να καταστρέφονται από  την ψευδολογία των πολλών. Μας προσκαλεί όλους να στρατευθούμε δυναμικά για να επικρατήσει η Δικαιοσύνη, η ειρήνη και η ευαγγελική αγάπη με στόχο τη μετάνοια του σημερινού ανθρώπου, όπως εκείνος αγωνίσθηκε με όλη του την ψυχή για τη μετάνοια του λαού του Θεού. Και το επέτυχε.
Ο προφήτης έδειξε με τη ζωή τι σημαίνει να είσαι πιστός του Θεού , σε μας απόκειται πλέον να αγωνισθούμε για την αλήθεια του Ευαγγελίου στη ζωή μας.
Εκείνος ήταν αγωνιστής πίστεως, ας γίνουμε κι εμείς.
Εκείνος ήταν μαχητής της αληθείας του Θεού, ας γίνουμε κι εμείς.
Εκείνος ήταν ζωντανός λίθος, ας γίνουμε κι εμείς.
Εκείνος ήταν ένας και ενίκησε πολλούς με τη Δύναμη της προσευχής του. Και εμείς είμαστε λίγοι και θα νικήσουμε το κακό και την αμαρτία, αρκεί να το θέλουμε ολόψυχα. Το ευχόμαστε εκ βάθους καρδίας.
Εκείνος ήταν ζηλωτής της αληθείας, της πίστεως και της θυσίας. Ας ακολουθήσουμε τα βήματά του με αληθινή πίστη στο  Θεό.
Ας τιμούμε αξίως τον υψιπέτη των προφητών, τον ζηλωτή του Θεού, τον ακούραστο προφήτη.
Ας γίνουμε μιμητές της αγίας ζωής του, της ζηλωτικής του ζωής προς το Θεό, Άνθρωποι της προσευχής , της πίστεως, Άνθρωποι θεοφόροι, Άγιοι ώστε με τη ζωή μας να δοξάζουμε τον Θεό.

Πηγή: «Ο ΠΥΡΙΝΟΣ
ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ
Βίος, μετά εγκωμιαστικού Λόγου
Αρχιμανδρίτου Δαμιανού Ζαφείρη
Ακολουθία,
Παρακλητικός Κανών,
και
 Χαιρετιστήριοι Οίκοι»
υπό Εμμανούηλ Ρούμπη Φιλόλογου- Υμνογράφου
Μορφή
εκδοθήτω



Το ευαγγέλιο της Κυριακής


Κυριακή 20 Ιουλίου 2014
Το ευαγγέλιο της Κυριακής
Κατά Ματθαίον
Κεφ. θ’  (9)
 Στιχ.: 1-8. Η θεραπεία του παραλύτου της Καπερναούμ.



1 Καί  μβς ες πλοον διεπρασε κα λθεν ες τν δαν πλιν.
2 Κα δο προσφερον ατ παραλυτικν π κλνης βεβλημνον· κα δν ᾿Ιησος τν πστιν ατν επε τ παραλυτικ· θρσει, τκνον· φωντα σοι α μαρται σου.
3 κα δο τινες τν γραμματων επον ν αυτος· οτος βλασφημε.
 4 κα δν ᾿Ιησος τς νθυμσεις ατν επεν· να τ μες νθυμεσθε πονηρ ν τας καρδαις μν;
5 τ γρ στιν εκοπτερον, επεν, φωντα σου α μαρται, επεν, γειρε κα περιπτει;
6 να δ εδτε τι ξουσαν χει υἱὸς το νθρπου π τς γς φιναι μαρτας ττε λγει τ παραλυτικ· γερθες ρν σου τν κλνην κα παγε ες τν οκν σου.
7 κα γερθες πλθεν ες τν οκον ατο.
8 δντες δ ο χλοι θαμασαν κα δξασαν τν Θεν τν δντα ξουσαν τοιατην τος νθρποις.

Σύντομη ερμηνεία
1 Και αφού μπήκε σ’ ένα πλοίο, πέρασε στην απέναντι όχθη της λίμνης, και ήλθε στη δική του πόλη, την Καπερναούμ.
2 Τότε του έφεραν έναν παράλυτο, που τον είχαν βάλει επάνω σ’ ένα κρεβάτι. Και καθώς ο Ιησούς είδε την πίστη που είχε  και ο παράλυτος κι εκείνοι που τον μετέφεραν, είπε στον παράλυτο, o οποίος ανησυχούσε και φοβόταν μήπως οι αμαρτίες του γίνουν εμπόδιο στη θεραπεία του : Έχε θάρρος , παιδί μου∙ σου έχουν συγχωρηθεί οι αμαρτίες σου.
3 Τότε όμως μερικοί από τους γραμματείς είπαν μέσα τους: Αυτός βλασφημεί, διότι σφετερίζεται δικαίωμα που μόνον ο Θεός έχει.
4 Ο Ιησούς την  ίδια στιγμή είδε στα βάθη της καρδιάς τους τις σκέψεις τους και είπε: Γιατί κάνετε μέσα στις καρδιές σας σκέψεις πονηρές και κακοπροαίρετες;
5 Και είναι πράγματι οι σκέψεις σας αυτές κακόγνωμες και κακοπροαίρετες, διότι, τί είναι ευκολότερο : να πει κανείς∙ είναι συγχωρημένες οι αμαρτίες σου, ή να πει, σήκω όρθιος και περπάτα. Εσείς θεωρείτε δυσκολότερο αυτό το τελευταίο.
6 Για να μάθετε λοιπόν τώρα ότι ο υιός του ανθρώπου ο Μεσσίας, ο εκπρόσωπος της ανθρωπότητος και ένδοξος Κριτής της κατά τη Δευτέρα παρουσία του, έχει εξουσία να συγχωρεί στη γη τις αμαρτίες των ανθρώπων, τότε λέει στον παράλυτο: Σήκω όρθιος και πάρε στους ώμους σου το κρεβάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου.
7 Και πραγματικά εκείνος σηκώθηκε και πήγε στο σπίτι του.
8 Όταν λοιπόν τα πλήθη του λαού είδαν αυτό που έγινε, θαύμασαν και δόξασαν τον Θεό , ο οποίος έδωσε διαμέσου του Χριστού στους ανθρώπους τέτοια εξουσία , να συγχωρούνται δηλαδή οι αμαρτίες , και συγχρόνως να γιατρεύονται μ’ ένα λόγο αθεράπευτες ασθένειες του σώματος.

Πηγή: «Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ
ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ»
+ΠΑΝ. Ν . ΤΡΕΜΠΕΛΑ

ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ «Ο ΣΩΤΗΡ»

Αρχειοθήκη ιστολογίου